Συγκεκριμένα, η νέα προσέγγιση διορθώνει τη βαρυτική σταθερά G και εξετάζει εάν αυτή ισχύει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες.
Σύμφωνα με το νόμο της παγκόσμιας έλξης, οι ελκτικές δυνάμεις μεταξύ δύο ουρανίων σωμάτων είναι ανάλογες του γινομένου των μαζών τους και αντιστρόφως ανάλογες του τετραγώνου της μεταξύ των κέντρων μάζας τους απόστασης. Η σχέση αυτή μαθηματικά διατυπώνεται ως εξής: F = G \frac{m_1 m_2}{r^2}\, όπου G είναι η βαρυτική σταθερά, περίπου ίση με 6.67×10−11 N·(m/kg)2.
Οι επιστήμονες του Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας με επικεφαλής τον Γκουγκλιέλμο Τίνο επανεξέτασαν την τιμή της βαρυτικής σταθεράς του Νεύτωνα καθώς οι πειραματικές μετρήσεις της τιμής του G δίνουν ελαφρώς διαφορετικά αποτελέσματα και μάλιστα τα τελευταία χρόνια οι αποκλίσεις μεγαλώνουν αντί να μικραίνουν.
Η παραδοσιακή μέθοδος μέτρησης του G προβλέπει τη μέτρηση της ροπής που προκαλεί η βαρυτική έλξη σε βαρίδια που κρέμονται από έναν περιστρεφόμενο άξονα και χρονολογείται από τον 18ο αιώνα.
Το υπόλοιπο άρθρο θα το βρείτε στο Econews
